De drie kemphaantjes

Minaars- klagt, over her verlaaten van zyn lief.

Op een aangename wys.

1
Hoe lang sal ik bedroefde minnaar blyve;
Die my met druk en droefheid ziet belaan:
Myn alderliefsten die heeft myn verlaaten;
Een ander minnaar heeft haar hert ontfaan:
Dat doet myn hert en al myn leden beven;
Die my met druk en droefheid heeft belaan.

2
Als ik haar eerstmaal liefde kwam betonen,
Zy betoonde my een alderlsoetst gelaat;
Zy kwam my met wederliefde loonen,
Hoe kan ’t geschien dat zy myn so versmaat
Ik dagt dat haar jonkhert in ’t myn kwam woonen;
Nooit en dagt ik op zo een looze daad.

3
Waar is die tyd die ik nu heb versleten;
Als ik by myn alderliefste plag te zyn:

[p. 35]

 

Ag had ik ’t van te vooren eens geweeten;

 

Dat haar afweezen my baarde zulke pyn:

 

Hoe zou een minnaars hert niet zyn ontsteken

 

Die voorwaar geen liefde krygt maar valschen schyn.

 

 

 

4

 

Schoon dat ik ben nu van myn lief verstooten

 

Dog en wil ik haar afwezen nooit afstaan;

 

Ik wil de liefde ja dubbeld vergrooten,

 

Als zy my maar eens tot liefde wil staan,

 

Al wat ik zeg ’t kan my tog niet baten;

 

Adieu dan schoon lief nu moet ik doole gaan.

 

 

 

5

 

Nu wil ik voorts gaan by de wilde Dieren:

 

Daar vind men hier geen troost van menschen vinden kan;

 

By die wilde diere daar wil ik gaan zwiere

 

By ’t pluimgediert ja Vogels over al;

 

Daar men geheele daage hoort tiere liere;

 

Love hunne schepper in het groene dal.