De drie kemphaantjes

Een Nieuw Lied.

Op een Bekende Wys.

Wat zoete vreugd,
In myne Jeugd,
Wat zoetigheid heeft men ontfange,
Wat een plysier,
Gevoel ik hier,
Ik leef gerust in menig dangier,
Ik heb getrouwd een zoeten maagd,
Die my wederliefde draagt,
Dat zoete kind;
Myn zeer wel bezint,
Zy zal altoos van my zyn bemind.

Wy zyn gepaard,

In min vergaard,
Niet om 't gelt maar om 't goet leven,
Wat ons ontmoet,
't Zy zuur of zoet,
Wy zyn contant, behouden ook moet,
Want de Schepper die daar leeft,
Yder een zyn voedzel geeft,

[p. 90]

 

Die maar betrouwt

 

En niet verflout,

 

Zal altoos hebben zyn onderhoud.

Myn kinders teer
Die van den Heer,
Ons door zyn gunste zyn gegeeven
Uit liefde zoet,
Sy worden gevoet,
Sy hebben al haar behoed,
Al gaan zy niet in het spaans gedost
Dog zy hebben ook de kost,
Van tyd tot tyd,
Syn wy verblyd,
Wy Voeden ons uit liefde en vlyd.

Hoe meerder gewin,

Hoe meerder min,
Hoe meerder kinders, hoe meerder liefde
God zorgt ook mee;
Gelyk hy dee,
Eertyds in Cana in Galilee,
Wat is 'er grooter vreugde zoet.
Als te zien u vlees en bloed,
Opgroeije schoon,
Voor Godes throon,
Die ons daar voor zal geven loon.