De drie kemphaantjes

Lied van de Hoorndraagers.

Wys: Van de Koning van Pruysse.

In deeze vasten avond tyd/
Word meenig geheim ontdekt/
Het geen in 't jaar begrave lyt/
Wordt heeden nu verwekt
Het geen dient; in het ligt gebragt/
Tot een gedagtenis/
Denkt my die styl van hoorens draagt/
Die in florense is.

[p. 68]

 

Hoe meenig aardig jonk gezel/

 

Gepaart door egten trouw/

 

Nogtans ervaaren in 't spel/

 

Draagt hoorens van zyn vrou/

 

't Is vader hier; 't is vader daar/

 

Cornelis draagt de broek/

 

Hy wiegt het kind als eygenaar/

 

Hy staat daar voor te boek.

 

Nou hebje van die akkermans.

 

Die zyn haar vrouw tot kruys/

 

Zy waagen hier of daar een kans/

 

Daar komt een klyntje thuys/

 

De vrou is quaat 't is gewis/

 

Zy maakt een groot misbaar/

 

Om dat zy geene moeder is

 

En haaren man is vaar.

 

Men vindtse van de eerste klas/

 

Gewillig en gemyn/

 

Sonder het vrouwelyk geslagt/

 

Die stam en wortel syn/

 

Ia selfs verpanden al hun velt.

 

Hun aangenaamste Land/

 

In die wort voor een hand vol gelt/

 

Wet hoorens zaat beplant.

 

Ia dat die vrouwe na manier/

 

Niet gingen buyten staat/

 

Daar zou zo meenig hoorens dier/

 

Niet loopen langs de straat/

 

Want al die geen die hoorens plant/

 

En haaren akker leent/

 

Zoo dat men in ons Vaderland/

 

Over dees dieren weent.

 

Eer ik myn pen leg aan een zy'/

 

Spreek ik tot groot en klyn/

[p. 69]

 

Dat niemand denkt het is op my/

 

Want het gaet in 't gemeyn/

 

Want als die al te veel geschied/

 

Dat weer ons gansche Stad/

 

Niemand word met de Naam bediet/

 

Die schurft is krapt zyn gat.