De drie kemphaantjes

De Beklaagende Minnaar.

Op een Aangenaame Wys.

Adieu dan Vaderland en vrinden

Ik moet na zee,

Adieu zoet lief die ik Beminden:

Die ik met lust

Soo dikmaals heb gekust.

Ik weet Jongmans u soete woorden,

U lief gelaat,

Die een jonge Maagd haar hart bekoorden,

Ik blyf in getraan,

Gy moet na Indiaan.

Ach Ach hoe zuur valt my dit scheiden

Dat ik van u,

[p. 23]

 

Van myn waarde zielsvoogdes leyden,

 

Hemel wat verdriet,

 

Ik moet en ik kan niet.

Daarom minnaar houd op van klaagen,

'k Weet dat gy moet

Op de Zee u jong leven waagen,

Denkt 't woord van myn,

God zal u Trooster zyn.

Gy zyt de schoonste Lief op de aarde,
Myn waarde Pand,
Wy zulle samen Trouw aanvaarde,

Zoo dra ik kom aan 't Land,

Houd u dog maar Constant.

ô minnaar wilt dog niet treurig weezen,

Blyft myn getrouw,

Daar voor zal ik dood nog baaren vreezen,

'k Geef myn regter hand

Myn bloed voor u te pand.

Ik zal het Jawoord wel onthouwen,

Myn lieve Lam,

Wy zullen met elkander trouwen.

'k Heb u handschrift zoet,

Geschreeven met myn bloed.

Adieu zoet Lief myn uitgeleezen,

Voor 't laast vaarwel,

ô schrik om u ben ik vol vreezen

Voor 't laatst vaarwel,

Adieu schoon Isabel.

[p. 24]

9.

 

Nog eens een kusje voor het leste

 

Bewaar u blom,

 

Dat is voor u het allerbeste,

 

Bewaar u blom,

 

Tot dat ik weder kom.