Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 158

[p. 557]

Rijngedichten
B. Zwaal

*

reno di lei

kostbare druppel
italiaans water
hield zich sterk

overleefde de val
liet zich niet drinken
droeg naar vermogen

passeerde
passeerde
passeerde

ronde
de drachenfels
liet zich wijden
ging weer te water

druppel
danste de rijn af

bereikte de hoek
dreef af

meed de zeeschoot
rolde het duin in

minde

[p. 558]

*

vergeten de alp
vergeten de rotswei
valt
valt

loonwater ploetert plichtmatig
schopt schepen voort

loreleyt niet
nibelingt niet
stookoliet
het rheingold

halverwege
is het alleen met de nacht
voedt zich met angsten

wat bevatten die vrachten
drenk ik al die steden
verdrink ik al dat vuil
vul ik al die havens en monden

welke stroom nog te kiezen
welke takken te mijden

ik hunker zo diep naar een schoot
wacht die zee wel op mij?

verward stormt het water
naar voren
dolt zich vast
in tolkamers
wijkt furieus terug

[p. 559]

 

kalmeert

 

gaat te rade in bingen

 

biecht op te xanten

 

ontvangt teerkost

 

ten eeuwigen reize

 

 

 

achter hem

 

hurkt het rijndal

 

verheffen zich münsters en torens

 

 

 

voor hem

 

ligt open de delta

 

 

 

weidelijk

 

herstelt zich het water

 

verneemt al een zweem

 

van de zee

 

 

 

vloeit over

 

ooij

 

 

 

berent

 

belvédère

 

noviomagus

 

 

 

passeert

 

bommel en

 

waarden

 

 

 

passeert

 

grotius

 

slot

 

 

 

daar wenkt

[p. 560]

 

een nauw voelbare

 

vloed

 

 

 

stroomt onder

 

desiderius

 

brug

 

 

 

daar trekt

 

een gebiedende

 

eb

 

 

 

nadert

 

botlek licht op

 

 

 

scheur en maas

 

vatten het water

 

 

 

de zee zwemt genadiglijk op

 

biedt haar schoot

 

 

 

verkwikt zoet haar het water

[p. 561]

*

zéér oude rijn
verliet zich ten einde
op theems
ijzer maas schelde
bereikte calais

stuitte op ijswal graniet
keerde ten oosten

onvermoeibaar opnieuw
rijn zingt een wolgalied

[p. 562]

*

het veer is verlaten
zwerfkeien troffen de veerlui

de stuurstand is foetsie
overvaarten verzonken

zee zuigt aan de monden
water glijdt over leegte