Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 158



[pagina 129]
Gedichten Sven Cooremans de onderzoeker van het instituut de weerklank van de duiven in de nok van de proefhal van het instituut waar evenredig zweeft de temperatuur van het water ik registreer de beginwaarden en reik de oude meester de waterdichte oortjes aan, herhaal een laatste keer de instructie: de baantjes naar de ene hersenoever zwemt u in prelude, die naar de andere in fuga waar zich in grafieken zal ontrollen het branden van de binnenzee overweeg ik de weerklank van de duiven te beschouwen als een meetfout tijdens deze overweging: het ontstaan van het besef van het ontbreken van een vraagstelling

[pagina 130]
het vraagstuk van de voorbijganger de openbare ruimte die zich maanverlicht bevindt in koele avondlucht is een fysieke plaats een voorbijganger begeeft zich en valt samen met het publieke leven dat zich afspeelt de achtergrond is van laagblijvend groen dat gestructureerd wordt onderhouden zo wordt de lichtcirkel bij het vullen van de schaduw van de voorbijganger met moedersap van bosbessen niet gehinderd zonevreemde pijnen verzwijgen ondertussen de slapende medemens hier gelden trouwens andere geluidsregels: het zoemen van de lantaarn overstemt het klikken van het wortelstelsel van de bosrand overstemt
[pagina 131]
het vraagstuk van de voorbijganger die zich begeeft: hoe bomen te maken van zeeschuim en dit in de juiste schaal