Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 157

[p. 532]

Anderenman
Paul Demets

Hierrond zit een strik. ‘Heel graag gegeven.’
Jouw hand stevig en een lach achter cellofaan.
Op jouw lijstje een naam. Je liep naar het raam
en zag mij van de trappen dalen. Kijken boog

jou terug. Verzweeg je jou genoeg, beredderde je
mij toen ik de dag bekloeg? Zo zou je vanavond nog
jouw minder ik verzinnen. Jouw vingers, dacht je:
veel wol aan een verdwijnend lijf. Je had het ergens

neergezet. Hier dacht je, op die stoel. Waar je het liet?
Al zeker op een foto niet. Tussen stapels, vooruit, vooruit,
maar voor jouw part achterstallig. Hoorde je kinderen
in het park; konden zij nog de perken te buiten.

Jouw wimpers aanhalingstekens van. Jij werd alle
anderenman. Dan schoof je een stapel opzij. Schaduw.

Viel ze waar jij.

In memoriam Marnix Strubbe (1965-2006), mijn anima gemella. 11 februari 2006, ter gelegenheid van zijn begrafenis.

Marnix deelde zichzelf de laatste jaren van zijn leven helemaal aan zijn vrienden uit, tot hij finaal uit het leven stapte.

[p. 533]