Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 156

[p. 556]

Jan Lauwereyns
Stray Hamlet

Being or nothingness, そんざぃあるいはふそく、 zijnde: het niets.

Flowers of the field, paardenbloemen.

ののはな。

Loose a horse in the field, wat krijg je? そんざぃ。

Nothingness. Rape blossoms, het bloeien van de wil.

ぅまをのにはなっ、 de gedachte kwam, dingen lieten zich denken. Het verleden werd gewillig vlees. Niet alsof. Haar lippen, wangen, kin: dropen.

The horse, a black horse - Stray Hamlet. そしてふそく、

なのはな、 のうのはな。

Woede stak op.            Iets in haar bracht me uit evenwicht.

De manier waarop ze in mijn ogen keek -

Alsof.

Was ik kwaad?     Hoe?

Pret fonkelde in haar ogen. Mijn mondhoeken trilden. Was ik misschien aan het grijnzen? Wie daagde wie uit?

De twijfel moest ongenadig doorbroken. Oorzaken en aanleidingen vlogen. Het ging om de manier waarop ze in mijn ogen keek, de hint van tegenstand, verweer. ‘Met je neus tegen de muur’, commandeerde ik.

Hoe voelde ik mij bedreigd?

[p. 557]

Een klein meisje. Haar rug niet recht genoeg, haar schrift niet schoon genoeg. Kleren op een hoopje, het bed niet opgemaakt.

ぅま、

くろぅま、はぐれたはむれっと。

Unraveling a difficult text, むずかしいげんてんをときほぐしている、 a snake by way of a snake, じゃのみちはへび。

Joyfully, een paard vrijlaten in het brein.

The waves are licking the rocks with a fussy movement of the hands, はぐれたはむれっと、 そしてふそく、 ききとして、 うまをのうにたはなつ。

Aan het likken, なのはな。

なみがいわをあうつている、 てのしんけいしつなうごきで、 そんざい。

‘Zie, nu heb je me kwaad gemaakt.’

Ze luisterde niet.

Ze hoorde andere dingen, spreken werd schreeuwen.

‘Handen op je rug. Waag het niet om je neus van de muur te halen.’ Ik balde mijn hand tot een vuist.

Ze jankte aanhoudend.

Snoof haar snot op. Grote zelfcontrole was vereist om niet met mijn kneukels op haar schedel te roffelen. Harmony with the lonely field,

なくなたなのけな。

Ze dreef me.

Zelfs op een dag als vandaag, wanneer alles goed zat. Als een groot meisje was ze alleen terug naar huis gekomen.

Ze haalde een perfecte score - sleutel niet verloren, zichzelf binnengelaten, huiswerk gemaakt,

ゕなしいのとのゎ、

ききとして、

ききとして。

Kleren netjes gevouwen, boekentas klaar voor morgen.

[p. 558]

Ik sprak lovende woorden. Ze kreeg een hapje cake, een halfuur dvd.

Beloning binnen, begonnen de problemen. Tijdens het diner zat ze niet recht. Op de berisping antwoordde ze niet.

こうずぃでぜんむらゕ゛めした。

The whole village wiped out by the flood.

しつもんのこうずぃ、 ゕいば、 むずゕしぃげんてんをときほぐしてぃる。

Loose a horse in the sea, the flood of questions.

Hippocampus, brain flowers.

‘Zeg dat het je spijt. Zeg Het spijt me, lieve vader.’

Het speet haar.

‘Nee, Het spijt me, lieve vader.’

Ze antwoordde niet. Ze keek me aan met fonkelende oogjes, een glimlach op openbreken.     Het was toch een grapje?

The shipwreck of truths, bodily beauty's idle talk.

いわをあらっている。     ‘Met je neus tegen de muur.’

Geen grapje.

Ik beet op mijn wang.

Grenzen.

はぐれたはむれっと。

Soms moest een lijn getrokken, hard. Het leven een leerschool.

‘Nu meteen!’ - なのはな。 Ze stapte langzaam naar de muur.

‘Handen op je rug. Rug recht. Neus helemaal tegen de muur.’

Het duurde te lang. ‘Dat wordt een kneep in je oren.

Doe je handen van je oren.’

‘Doe je handen van je oren, of het worden twee knepen.’ The horse. - ‘Kijk, nu heb je me kwaad gemaakt.’

ゕなしいのとのわ、

‘Stop met janken.’

‘Stop met janken.’            しんり、 rape blossoms -

そんざい: nothingness.