Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 151

[p. 915]

Alfred Schaffer
Nog een ogenblik geduld

Test. Test. Je bent gegroeid. Niets staat vanochtend op zijn plaats,
het hield niet op met regenen. Je gelooft niet dat ik kwam
om je terug te zien, maar ondertussen! Loopt de band,
is het niet wat vroeg voor al die twijfels? Laat me je wonden deppen,
hier pompt het hart de sluizen leeg en daar onder het tentzeil
lag je op apegapen - wat ga je doen met al dat geld?
We kunnen kiezen: rechtstreeks bellen met het rampgebied,
of uit het blote hoofd het aantal doden en gewonden tellen.
Schrik niet van de vertraging op de lijn. En sta eindelijk eens recht.
Veranderen. Van onderwerp, van kleur, je koude billen strelen
met een nagelschaartje, het medeleven als je boert, bloedt, zweet,
struikelt, de vellen hangen erbij, in tijden had je niet meer zo gelachen.
Een sterk gebit, vuile nagels: alle lof voor hen die met ons waren.
Nog even volhouden, het identificatieteam is onderweg.
‘Is dat nu buiten, dat geblaf, of op tv?’ En zeg eens eerlijk wat je denkt,
ik wil niet blijven raden, ik raad nooit goed - zijn we te horen zo?
Wacht, je moet wel in de microfoon praten.