Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 151

[p. 643]

[p. 644]

[Alfred Schaffer, Schrijvers digitaal]

We weten je te vinden

Je verzamelt moed en dan is het tijd. Was je maar een zeeman, dan -.
Als je zegt ‘ga daar eens staan’ dan doen we dat,
zingen we je naam, dan ben je plotseling een melodietje
en keek je uit het raam naar rechts, dan wist je het zuiden te vinden.
Maar je kijkt niet. Het kan niet waar zijn.
Iedereen is nog in leven, al ontbreekt elk bewijs, het zand is koel,
het water nat, jij bent droog en straks varen we de zee op.
Of gaan naar bed. Doen wie het verst kan pissen.
Je wilt je iets herinneren, je kwam alsmaar dichterbij.
Tot we wakker schrokken, recht in de lens - en alle kanten op stoven.
In de haast botsten we bijna tegen je aan.
Maar nu is er nog niets noemenswaardigs gebeurd. Geen spoor,
je was ons enkel even kwijt. En tegen welke prijs.
Alles verdween ook zo snel, als een dolle ren je straks het strand op,
de monitor toont een rechte, groene lijn. Je hebt je verroerd
en dan weet je het weer: we kwamen schelpen zoeken. Meer niet.

 

 

 

Alfred Schaffer

Foto: Karmen Schaffer, Kenia, mei 2005.

Schrijvers digitaal