Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 150

[p. 684]

Miriam Van hee

ik droomde vannacht dat een vloedgolf
van sneeuw ons gebied overspoelde,
het dak zou bezwijken, we moesten hier weg

toen zag ik hen staan aan het raam tegenover ons:
mijn ouders die zwijgend en groot, met donkere ogen
keken naar mij, door hun ademen smolten
de ijsbloemen weg

toen schreef ik een brief om mij
te verontschuldigen en tegelijk kon ik zien
hoe iemand hem later, veel later pas,
opraapte, opende, las
in een bestaan zonder mij,

zonder hen, woorden vond men,
mooie woorden van lente, van dooi