Fernand Auwera
Niemand kan weten in welke wereld jullie leven, maar van één ding ben ik zeker: er zal heimwee zijn naar de goede oude tijd. Zo gaat dat. Ook wij hebben heimwee naar vroeger, naar 150 jaar geleden bijvoorbeeld, het begin van DWB. Toen was er weliswaar de Krimoorlog, maar Livingstone ontdekte de Victoriawatervallen, er was minder lawaai en minder stress, Leaves of Grass van Walt Whitman verscheen. En zo verlangen jullie weekhartig natuurlijk naar een tijd waarin om de drie seconden een kind van ellende en honger stierf in wat toen nog de derde wereld werd genoemd, waarin door de beschaafde landen ruim 1.000 miljard dollar aan bewapening werd uitgegeven en nauwelijks 78 miljard aan humanitaire hulp, waarin de USA, het land dat zichzelf tot het geweten van de wereld had uitgeroepen, de doodstraf nog uitvoerde, ook op mensen die soms tien jaar en langer op de uitvoering ervan hadden moeten wachten, waarin men nog in de democratie geloofde, er nog geen robots deelnamen aan de Olympische Spelen, in vele landen abortus, euthanasie, naaktlopen en homofilie nog strafbaar waren, het paard nog niet was uitgestorven, er koningen regeerden, drukinkt de vingers vuilmaakte, Chinese restaurants nog exotisch leken. Ach, nostalgie is van alle tijden, net als, gelukkig maar, de woede.
Auteursrechtelijk beschermd