Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 147

[p. 781]

Koen Peeters
maria.jpg

Wie zoekt naar de verschijning van Maria op het Net, tikt Altavista.com, klikt links op Images waarna dat woord vetjes oplicht, tikt dan in het venster Maria en let op dat The Family Filter is Off. We wachten één moment. Over die ene fractie van tijd worden tegenwoordig dure reclamespotjes gemaakt met daarin het mooie woord glasvezelsnel.

Glasvezelsnel worden 5.985 beelden gevonden.

De zoekmachine suggereert meteen Maria Carey, Maria Grazia Cucinotta, Maria Whittaker. Al deze dames verschijnen onderlijnd, zonder hoofdletters en in wereldberoemd ondergoed. Niets menselijks is een zoekmachine vreemd.

Sinds mensenheugenis verschijnt Maria als een vroom vrouwtje met uitstraling. Altijd is ze eenzaam, zonder innerlijk drama, een robotfoto in grijswit en lichtblauw. Waar men gaat langs wegen, komt men haar tegen. Zij neigt dat bleke kopje voorover, met afhangende schouders, medailles en een rozenkrans. Soms heet zij Maria van Zeven Weeën, van Remedie, ter Rust en ten Druiven, van Gratie, van Bijstand, ter Sneeuw. Soms staat zij daar met een overvloed aan plastic bloemen in de handen. Zij is altijd de Troosteres der Bedroefden.

Hoe zou zij vandaag haar epifanie organiseren?

Het album op het scherm heeft zich intussen opengelegd, ja geopenbaard als een banale diareeks. Er verschijnen reeksen foto's van Maria's à la carte. Maria als goedlachse cheergirl van het basketbalteam, de Dona Mariakamer in een Spaans hotel, Maria bloot op een saunabankje en als zij aangeklikt wordt, is the requested file not found on the server. Maria als gebrilde dame met een hondje. Er is de grafsteen van een zekere Maria Haven in Newfoundland, haar nat arduin is omkranst door klaver. Er is een Maria als een vlezige vink met zachte borst, met rondom haar zwarte parkieten en roze kaketoes. Maria met een baby en Maria als een babe. Voorts Maria als lief Japans zangeresje, geboren in Tokio, 159 cm lang en haar andere maten zijn 86-61-88. Een dolfijn genaamd Maria.

[p. 782]

Amateurfoto's van Maria tussen tight ass nude teens en Maria op het feestje van de Amateur Contest, met 108 stemmen beland tussen Niki en Daliha. Ma-rie-a! Ma-rie-a!

Even ernstig, over dat soort plaatjes. In de oorlog tegen de Taliban was er even sprake van geheimen doorgestuurd via onschuldige foto's op het Internet. Op tv werd ingezoomd op tien zwarte stipjes in een onnozele foto: het was een patroon dat alles en niets kon verbergen maar men zei niet wat het verborg. De gewiekstheid, de hightechperversie van de vijand moest even in de verf gezet en de burgers moesten dat maar geloven voor de goede zaak. Iedereen had het begrepen: dit was oorlog met een hoofdletter.

Kan het kloppen dat afbeeldingen soms vreemde boodschappen doorgeven die ze zelf niet eens begrijpen? Nee, afbeeldingen kletsen maar raak. Wij zijn de zieners: betekenis ontstaat in onze ogen.

Tussen Products-News-Business-MP3-Video worden de Maria's verder digitaal opgesomd. Als een nutteloos retrograde woordenboek. Er zijn lijsten van duizenden heilige Maria's, biddend met een wit hoofddoek en soms ook niet. Een zekere Maria de los Angeles (1661-1717) onderging veel beproevingen maar volhardde in godsliefde. Een zekere Maria was een zangeresje met de hobby's clubbing, shopping, relaxing with friends. Toen deze Maria huwde, vlogen de duiven de www.wereld rond. Er is een paard dat Maria heet. Een andere Maria is een meisje zonder hoofd maar met borsten, werkzaam als escort-Maria. Er is een Maria gezien als bezoekster van het Nacza Museum, of als een mysterieuze design babe, een alien met groene ogen. Deze Maria heeft - geglobaliseerd - wel duizend gezichten en namen. Soms staat ze ergens in de Middeleeuwen te schilderen, soms staat ze te lachen in een biljartpaleis amper gekleed in een T-shirt, als een seksbonus, gevangen voor een webcam als een lesbische slavin in een keldertje met promotie. Soms is ze oud en nors en rimpelig als een winterappel, als de boot Sancta Maria, als een eiland in een schlager. Als een onbegrijpelijke tekst. Als een kind dat ooit ergens bloemen plantte in een parkje. Als een foto in een lijst van foto's Maria.jpg.

Sign up, zegt ze.

Amai dat is een scherp beeld zoals die Maria genomen wordt. Laat zien, zegt de zoekmachine en de machine noteert verder de beelden, welke foto's hebt u nu allemaal, vraagt de machine in een hemel vol roze fresh-cherrybeeldgalerijen, en er is een icoontje met een wasmachientje wieldraaiend loading en dan roept Maria join now.

No risk zegt ze, secure environment. Zij verschijnt als een zilveren vis in een varkensstal, een helikopter van licht, een hoofd in lichtkrans en verfvlekken. Verschijnt ten slotte als een neerstortend vliegtuig.

[p. 783]

Veronica is de patroonheilige der fotografen, omdat zij het gezicht van de gekruisigde Jezus afdroogde en in die handeling (zeg maar belichtingstijd) een portret maakte met bloed, zweet en tranen. Die betekenis zit ook etymologisch in haar naam: veronica = vera icon = het ware beeld.

Wij maken ook zo een portret van ons verlangen.

De epifanie van Maria op het Net toont helder aan, als een blow-up op cibachrome, dat we steeds zien verschijnen wat we willen zien. Soms zien we lichtende gedaanten in de nacht die ons vergezellen. Zijn het vogels die ons begroeten? Nee, er is wellicht iets of een ietsje meer tussen hemel en aarde dan wij vermoeden. Er is een zekere grijsheid, restwaarde of onduidelijkheid, een vorm van verbrandingsasse van iets wat zich vroeger groots en kleurrijk toonde. Mist waarin wij materie vermoeden. Vroeger was het toegestaan 's avonds en 's nachts daarin witte schimmen te zien, zekere kleine witte vrouwen of meisjes bij bronnen, in grotten of op het scherm. Waren dat goddelijke wezens die terugkeerden? Dat zou kunnen.

Zij laten tekens achter in het zand. Liefst kleden ze zich in het wit, bij wijze van onbevlekte ontvangenis. Als ze naakt zijn, bij bronnen of in grotten, kunt u hen lakens bezorgen en hen Maria noemen. Soms zijn het slechts onmogelijke vouwen in de lakens.