Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 145

[p. 562]

Miguel Declercq
Gedichten

Niet in het minst erop bedacht
je van de week te zullen zien,
ben ik je gisteren toevallig
weer eens tegengekomen.

Je schoot luchtpiraten neer
met je plastic parabellum
en je deed dat op een uiterst
overtuigende manier.

Is het waar wat men beweert?
Kim je 's nachts de slaap niet vatten?
Zijn er dingen die je raken?
Ben je erg emotioneel?

[p. 563]

 

Je linker is een oog zoals

 

een ander: een amandel.

 

Wat een fraai amandelvormig

 

linkeroog heb je me daar!

 

 

 

Met je rechter, daarentegen,

 

kun je goudvissen dresseren,

 

boog je gisteren een zilveren

 

dessertlepeltje om.

 

 

 

Iedereen vond je geweldig

 

en ze vonden je verbluffend

 

en je liep op blote voeten

 

en je flowerpower glom.

[p. 564]

 

Laat haar evenwijdig

 

met de vloerbekleding lopen

 

en de mieren bestuderen,

 

intrigerender ben jij

 

 

 

met dat onweerstaanbaar paarse

 

parallellogram van jou.

 

Zorg dat ik me niet vergis!

 

Je moet doen

 

 

 

of dit je eerste ochtend is.

 

Ontzie de beplanting!

 

En als je appels worden aangeboden,

 

moet je weigeren.

[p. 565]

 

Vandaag was bijzonder genoeg:

 

u stond broodkruimels toe

 

op uw buik te belanden. Uw knieën

 

verzonnen een donderdagavond,

 

want dit hebt u nog van uw knieën

 

te goed: de zin van matrassen.

 

(Het brood hoort op tafel.) Geloof me:

 

ik vind u bijzonder genoeg.

[p. 566]

 

Ofschoon u schier vergeten bent

 

hoe erg het was, vergat u niet

 

hoe leuk het leek. Hoe netelig,

 

hoe Nederlands van mij om u

 

daar nu aan te herinneren:

 

het is compromitterend en

 

het is compromitterend dat

 

u zich daar niet ongans aan at.

[p. 567]

 

Er hing daarnet een wit collier

 

van witte parels om uw hals.

 

Ik weet niet meer hoe mooi dat was

 

omdat uw ogen schitterden

 

als kralen aan een snoer. Zopas

 

hebt u die parels afgelegd.

 

Uw ogen waren oogwitwit.

 

Ook toen hield u mijn adem in.