Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 145

[p. 358]

Wouter Verbeylen
Landhuis

het is donker want er is een lamp gedoofd
en er zijn kamers waaruit nu een man verdwijnt
en er zijn kamers waarin nu een vrouw ligt
en er zijn kamers waarin de moeder dag aan
nacht waarin de vader dag aan nacht

en er zijn kamers waarin twee zusters aan houten
tafels boekhouden tegen de tijd de jaren
en 's nachts onder de houten tafels slapen
en 's ochtends nog ontwaken alletwee de
zusters met hun wangen rood en hun jurken

en waarin nu een man zijn jurk uittrekt en
in één gedachte ontdekt hoe jong hij is en
met één half oog ontdekt hoe wit hij is en hoe
zijn heupen wiegen, bleek en mooi zijn ze

en waarin nu een vrouw haar tuinbroek knoopt
en hoe de linten van haar borst worden gekruist
als teugels als veters als geslagen koren

[p. 359]

 

en er zijn kamers waarin de insecten nu het hout

 

verlaten zo verrassend ouderwets want

 

de verhalen aan hun poten zijn vergeeld van

 

stuifmeel van verdroogde bloemen

 

 

 

en waarin nu een vrouw mij gedroogde bloemen

 

strooit en ik denk mijn koorts mijn huid

 

mijn ogen en ik denk aan verdorde vliegen

 

en wie de gangen kuist de deuren sluit

 

 

 

en er zijn kamers waarin broer en zus alleen zijn

 

waar een nachtuil zoemt of een wesp een wesp

 

en als twee duiven in twee afgesloten kelders

 

zo slapen ze of als te veel druiven in een mond

 

zo bewegen ze want de zomer heeft hun mond

 

verbrand en al hun boeken al hun kleren

 

 

 

en er zijn kamers waarin je zegt: voor altijd

 

en er zijn kamers waarin je zegt: nee nooit en

 

misschien is dat het woord dat nu het hout

 

verlaat dat nu de vensters nat en ondoorzichtig

 

maakt want nat en onvoorzichtig is mijn mond

[p. 360]

 

en hoe noem ik de wonde in het hout

 

en hoe noem ik de krammen aan de muur

 

en hoe noem ik het kleine schilderij

 

het leven is stil op zee en stilgeboren

 

 

 

en vloer en muren zijn verscholen en aandoenlijk

 

en bed en tafel zijn ontstoken en aandoenlijk

 

want in haar is hij ongekleed en ongeschoren

 

want in haar handen is hij spaarzaamheid

 

 

 

en er zijn kamers waar frambozenwitte wijn

 

en rijm en verswit stroomt en aderwit

 

en geurig bont de hond bijt 's nachts de kat ruift

 

's nachts de hagedis raast in jouw hand in volle

 

handen is hij warm en wie verlaat de warmte

 

 

 

ik ben heimelijk en in jouw huis ben ik

 

er is een lamp die moet worden gedoofd want

 

ik ben heimelijk en in jouw wijk ben ik