Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 144

Paul Verhuyck

Milletter, een spotprognosticatie

Aan Nepoot, de ideale lezer,

Mooie, zachte neef,

Veel is klaar, maar veel moet nog gebeuren. Heel Europa en Azië zullen vergaan, behalve Pannonië, Anatolië en het zuidelijke deel van Haspengouw. Immers alle bergen zullen hol worden en onder imploderend gruis van brekende zeespiegels bedolven raken. Kwalijke sterren en kwalijkriekende sintels zullen de hoestende aarde naderen en het zal zijn alsof er duizenden zonnen aan de hemel staan, zodat het nooit meer nacht zal worden, ook niet voor de sidderaal in het mosterdzaad.

Elektriciteit en elektronica zullen natuurlijk niet meer kunnen functioneren in zes van de vijf werelddelen - en de klokken zullen alleen nog maar slaan op dinsdagen in februari tussen Melancholie en Pierlala. Want toekomst is namen lezen.

Mensen wier naam op - ii eindigt zullen de wereld regeren voor lange tijd, langer dan de tijd die nu al verstreken is sinds de menswording in Lascaux of Henneptouw.

In de buiken van zwangere vrouwen zal een krachtige worm him vruchten opslokken en de naam van die worm is Yumyum, althans tot op het moment dat zijn stalen weerhaken door het buikvlies heen zullen groeien en de drachtige vrouwen zullen verhakselen tot levertraan. Dan zal de naam van de worm zijn: Omen van Ongod. Want de worm groeit naar zijn finale naam toe, maar zijn best mogelijke vorm, de wormvorm.

En er zal geween zijn en geknars van tanden, behalve bij tandeloze papoozes in een plastic teepee van eenzaamheid. Zij zullen gespaard blijven en een bezem krijgen vol kriebelende vingerkootjes om de lucht schoon te maken van het stof van de naderende sterren.

De gefruite kwallen zullen voetbal spelen in een zeppelin onderzee en de toeschouwers zullen roepen om Lo en de Droes tijdens hun laatste ademtocht. Hun laatste ademtocht zal Gotha heten als zij mannetjes zijn en Moskito voor de niet-zwangere vrouwtjes.

[p. 781]

De design-keukens zullen alleen nog maar ontworpen worden met het oog op coprofagie. Brommers en motoren zullen zonder bestuurder rijden in een moorddadige rit tot hun benzine is opgebruikt en iedereen die het ziet zonder te sterven zal zeggen: ‘Waarlijk, dit is het teken van het gremium onomasticum.’ Want zo is het al beschikt sinds Ezechiël het wiel in het middelpunt van het zwerk zag draaien en weemoedig aan Steffi Graf dacht. En zo zal het blijven tot de laatste ruiter van de apocalyps zich zal uitdossen als een witte sjeik en nieuwe zegels zal maken en verbreken, maken en verbreken, zodat eenieder die nog leeft het kan zien en zal kunnen zeggen: ‘Leporello Draaibaar’ - en daarna geen vreugde meer zal kennen en de dag vervloeken van zijn of haar geboorte, ook al is haar geboorte eerder en groter en later dan zijn geboorte. Dat maakt dan niet meer uit. Het is immers een soort dodendans. Want dat is de weg van het vlees en het vergeten.

Dan wordt de aarde woest en sappig, maar van oneetbare sappen van lysergeenzuur en diëthylamide, die slijmerig slurpend druipen en klinken als Ojee en Alleluja, al naargelang van wie het waarneemt, want zoals elke vogel zal zingen zoals hij gebekt is, zo ook zal hij horen, luisteren en duiden zoals zijn cloaca gericht is, naar het noorden, het oosten, de ether of de latrine.

En niet iedereen zal alles nog verstaan, zoals heden ten dage nog het geval is aan de toog van Café du Commerce. Daar zal de waard des winters Petrus Riga heten onder het genot van echte dranken van cola-bladeren maar hij zal Nixx Mixx heten des avonds onder het genot van MDMA en paddestoelen, als het klokje thuis niet meer tikt of wikt.

Dan zullen de gevlekte scheerlingen als kraaien dood uit de bomen vallen en zal de sneeuw warmte geven aan wie het nog kouder heeft. Zoals blijkt uit drie bijgaande prentjes: één van San Antonio met zijn zwijn verkleed als augurk, één van de ekster op de galg van de misdadige strandatleet en één van de hoogmoed vlak voor zijn opwaartse val. Op het tweede prentje sta ik onder mijn crusher, in de linker benedenhoek, tussen de nimbus, de minibus en het struweel van de achtergrond. Zoek daarop de zeven verschillen van de muzieknoot mi. Want de muzieknoot mi is het orakelend begin van het lied dat heet ‘Mi mi mi, mi mi mi Millennium’.

De schone, zoete neef