Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 143

[p. 570]

[Stefaan van den Bremt]

Stefaan van den Bremt

[p. 571]

Voor een goed humeur is de post onontbeerlijk

Als niet alle uniformdragers onsympathiek lijken, ligt dat ongetwijfeld aan diegenen onder hen die het uniform van postbode dragen. Postbodes hebben iets grootvaderlijks. Dankzij hen heeft elke gewone weekdag iets feestelijks. Zondagen hebben iets zieligs, vanwege het blote feit dat er dan wel zielzorg maar geen post kan worden verwacht. Ik kan het de Belgische Posterijen moeilijk vergeven dat sinds enkele jaren in dit land geen post meer wordt bezorgd op zaterdag, waardoor ook die heerlijke laatste weekdag is aangestoken door een zondagse dufheid. Mijn brievenbesteller heeft natuurlijk ook recht op een vrije zaterdag, maar wat is vrijheid zonder blijheid? Wanneer er tussen maan- en vrijdag een posteloze dag optreedt, of als een onheilspostbode de stratenvolgorde van zijn of haar ronde wijzigt en niet op het verwachte tijdstip zijn/haar vrachtje in mijn bus deponeert, is mijn humeur bedorven. Zoiets had mijn grootvader nooit laten gebeuren, denk ik dan. Die was namelijk ook postbode, en bovendien mijn peter.

Post-scriptum

Gelieve mijn relatie tot het postwezen niet helemaal in het teken van de nostalgie te situeren. Postbodes zijn ook mensen, en geen rendieren. Zeer Geachte Heer Directeur-Generaal van de Belgische Posterijen, heeft u ooit al eens zo'n uitpuilende brieventas moeten torsen, zoals die waaronder uw ondergeschikten dagelijks bijna bezwijken? In Duitsland (en vermoedelijk ook in andere buurlanden, maar bij onze Teutoonse buren heb ik het zo'n vijftien jaar geleden eens met eigen ogen kunnen zien) is het postvoetvolk al sinds jaar en dag uitgerust met een handig postkarretje van de soort die men in België, naar analogie met de golfsport, ‘caddie’ noemt. Het lijkt me geen overinvestering om ook de Belgische brievensjouwers - onder wie steeds meer dames, wier figuur toch enige consideratie verdient - op deze wijze te behoeden voor hernia en andere rugproblemen. U die ongetwijfeld een galant man bent, zal me niet ten kwade duiden, Hooggeachte Heer, dat een onbevoegde als ik zo hoog van de posthoorn blaast.

Stefaan van den Bremt

Stefaan van den Bremt
Vensteromslag waarbij het adres op de brief netjes achter het venster valt door de juiste stylesheet. Draagt een stempel met naam en adres waarmee zowel envelop als begeleidend briefje zijn versierd. Dit alles om het leven van postbodes te veraangenamen.