Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 141

[p. 472]

Koen Peeters
Naïef, nerveus, onzuiver

Als inleiding Ik teken slechts bij wijze van nadenken. Wat binnenin gebeurt: curves, gewoel in het voorhoofd hetgeen wijst op eeuwig mengen. Alles wat ik denk wordt prompt een beeld. Panta rhei. Heb wat last van horror vacui.

Maar je was toch gestopt met tekenen? Ja, want ik tekende altijd maar hetzelfde. Altijd opnieuw mijn hand, kop koffie of beker water, mijn vingers geklemd om de punt van een pen. Ik tekende op de momenten dat ik nadacht.

Toen ik twintig was, schilderde ik nog frequent. Elke avond een karton beklad met plakkaatverf. Ik kopieerde taferelen uit boeken. Ik droomde van een bescheiden carrière. Mijn calculatie: per avond vervaardig ik een schilderij en verkoop dat voor 5.000 fr. Maakt 25.000 fr. per week. Ik vond voor deze werkjes geen kopers.

Correspondentie Vandaag teken of schilder ik niet meer. Op mijn brieven schets ik alleen nog wat stempels, golvende lijnen, vlaggen. Kleef ik de gebruikte postzegels die ik overal vind. Telkens opnieuw wil ik mijn eigen briefpapier ontwerpen.

[p. 473]

Schrijf je veel brieven? Vooral aan de vrienden van vroeger. Voor hen schilderde ik toen op karton een groot paneel, vier meter op vier. Ik letterde erop: ‘Samen worden wij volwassen’ Er zaten openingen in waardoor ieder zijn hoofd kon steken. Onlangs toen ze op bezoek waren, maakten we foto's van onszelf, met onze gerimpelde hoofden erdoor. Lachend, blij als kinderen.

Heb je intussen zelf kinderen?



Ja. Zo tekende mijn dochter mij, toen ik onlangs verjaarde: een opgewekte koning met een goud-en-zilveren kroon.

Et finalement, teken jezelf.



Dit ben ik: naïef nerveus, onzuiver, zeldzaam eerlijk, veel te visueel, volgens sommigen ironisch, let op dat zorgelijke voorhoofd, zeer sociabel en eenzaam. Onmiskenbaar volwassen.