Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 140

[p. 81]

Anton van Wilderode
Rome Retour

Rome

Vannacht weer in een blauwe koets door Rome
gelijk ik dat vijf jaar geleden deed
bij lichte mist gevoerd voorlangs het Forum.

In al begonnen slaap zie ik het marmer
van een gestorven stad, beroofd, ontkleed,
bij elke teugelruk word ik weer armer.

Wij rijden uit de tijd. Het paard gaat draven
en hinnikt even met een hunkerkreet
naar de geneugten van een ruif vol haver.

Over de muur van een verwilderd ginder
ligt een groot plein dat ik niet meer vergeet,
mijn voedsel voor de weken van de winter.

[p. 82]

Efeben

Ik zag in het museum twee efeben,
conform de Griekse canon afgebeeld:
de armen langs het lichaam naar beneden,
de rechtervoet één schree vooruitgetreden,
de ogen, zonder iris, als geleegd.

Buiten op straat zag ik hun evenbeeld:
twee heldere knapen die op huis aan gingen,
denkend aan honderd dagelijkse dingen
of, zonder één gepeins, gewoon verveeld
nog onbereikbaar voor herinneringen.

Wie zoeken gaan naar de efeben binnen
vinden de plek, waarop zij stonden, leeg.

[p. 83]

De papaver

Binnen de thermen van Diocletianus
ritselen hagedisjes en sprinkhanen,
groeien acantussen en wingerdranken
in de verweerde reten van haar flanken.

De weidse leegte aan zichzelf gelaten
is als een bijenkorf met grote raten,
enkel door wind en regen op te vullen
en door wild zonlicht met een waas van tule.

Ik zag een kind dat zich voorover bukte
en uit het puinveld een papaver plukte,
voor hem niets anders in dit huis van eeuwen
en niemand verder op de hele wereld.

[p. 84]

En

En langs het Atrium der Vestalinnen
en op de Via Appia Antica gaan
en onder Titus- en Augustusbogen
en voor de David van Bernini staan,

en uit het Pantheon de mussen horen,
en in de buurt de kuil der katten zien,
en door de parken van Maecenas lopen,
en naar de graven der Horatii,

en zitten in de kerk van San Clemente,
en bij de echo's van een springfontein,
en luisteren naar de blinkende Najaden,
en in een kloostertuin gelukkig zijn,

en door een Rome zonder tijd bewegen,
en als een pelgrim in de warme nacht,
en in de kokers van het Colosseum kijken.
En leven in een staat van overmacht.