Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 139

[p. 623]

Aleidis Dierick
Arte bene moriendi

I

(Filippo Giordano Bruno)

Zeven jaar de tijd gekregen.
Zeven jaar om te beweren
dat zij niet beweegt.

Morgenzon die stofatomen
uit een bron van licht laat stromen.
Tralie die de stralen zeeft.

Avondzon die strepen tekent
waarheid van de celwand leest.
Jaar na jaar haar loop berekend.

Zeven keer. Een handvol sneeuw.
Zomer. Hitte. Zeven keer.
Vogels in de vensternis
zeggen hem hoe laat het is.

Middaglicht van februari.
Meute op het plein verzameld.
Plebs dat op tribunes zit.
As wast Rome wit.

[p. 624]

II

(Robert Francis Bellarmine)

Zeven jaar de prooi beslopen.
Zeven jaar de vleugels open.
Sperwer die te bidden zit.

Vuurgloed die in duizend gensters
oplicht in de hoge vensters
schroeit het manuscript.

Ganzeveer gedoopt in inkt.
Ars Moriendi. Hoe te sterven.
Hoe de lauwerkrans te werven.

Doodsbed. Oliën. Zuiver linnen.
Brood der engelen. Lafenis.
Zalving. En hun troostend zingen
als zijn uur gekomen is.

Sancto Robert Bellarmine
zege wordt u toegezegd.
In de heuvels wacht de aasgier.
Schijn wordt afgelegd.

[p. 625]

III

(Clementius VIII)

Tien maal zeven kardinalen
zullen u naar Rome halen.
Boekhouder en diplomaat.

Roep als rector van 't College
Bellarmine terug uit Leuven.
Zend hem koets en paard.

Wie zal schrijven. Wie zal spreken.
Aan het godsvolk wordt gegeven
de Vulgaat. Zo zult gij lezen.

Ziet wat in de bijbel staat.
Beatrice werpt haar schaduw.
Voor haar hoofdje op een schotel
wordt haar erfdeel u vermaakt.

Later gaat de aarde tollen
vult de kosmos zich met zonnen.
Langzaam loopt de kerker leeg.
God is wat beweegt.