Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 136

[p. 548]

Aleidis Dierick
Voltaire

Van op het bordes roept ze ‘Pokken’.
Bezoekers dodelijk geschrokken
ijlen in ratelende koetsen heen.
De pauwen missen hem
slepen hun gouden staart
over het grint. Op tafels
stapelt post zich op. Inkt
stolt. Een groene steen.

Om vijf uur stijgt de koorts.
Hij braakt zijn woede uit.
Hij rot. Hij stinkt.
Lipvlees komt los
als hij de tee van alsem drinkt.
Hij ligt zich wond. Zij wikkelt
lijnwaad om dit zwart geraamte
legt leliebladeren op zijn mond.

De roven worden droog
vallen als vlokken in het bed.
Zij lepelt broodpap
in dit geblakerde skelet.
Als hij weer glimlacht keert
zij in zichzelf
terug. Wat karmisch moet volbracht
is niet achter de rug.