Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 133

[p. 171]

Leo Vroman
Ik kom terug

Zijn mijn verstand en tijd van toen vergaan
uit het land waar zij in was ontstaan
dan geeft haar warmte nog dat Indische genot

van stilte die ik wegsliep tussen
mijn guling, zweet, en bajing onder het kussen
en de cemara's golfslag in Gang Scott

Nacht en de luiken woeien in de wind
de regen kwam als voetstap op het grind
en de achterdeur woei uit het slot

een Java zonder zijn mensen blies naar binnen
en ik lag bleek op het gebleekte linnen
te zwijgen tegen het gebod

mij te verliezen tussen inboorlingen
mijn woorden bij hun gamelan te zingen
en mijn verlies te delen met hun lot.

Nooit wil ik wennen aan mijn westerkleren.
Niet uit mijn woorden als die wederkeren
zonder de adem van een lieve God,

niet uit het stof dat blank en bruin verdeelde
maar uit het stof waar zij als kind in speelde
daaruit bestaat mijn stoffelijk overschot.

Tekst van een lezing op het congres Nederlandse Studiën in Indonesië, Fakultas Sastra, Universitas Indonesia. Jakarta, 25 november 1987.