Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 132

[p. 4]

[p. 5]

Pieter G. Buckinx
Mi lanckt na di

Na middernacht
in het angstwekkend duister
wordt hij weer wakker
op haar schouderbrons,
maar zij is niet hier,
zij slaapt niet meer
onder het geurig fluweel.

Soms hoort hij weer
in zijn verlorenheid
haar voetstap in de achterkeuken
waar zij koffie zet.

Boven het hemelbed
schuiven de hanggordijnen toe
over het nachtdonker
van de tijd.

Ach, wakker worden.
Almaardoor herhalen:
waer bestu bleven,
mi lanckt na di, na di.

Hij zoekt vergeefs haar leest,
haar schouderbrons.
Zij is niet hier, niet hier.

De maan blinkt op de eglantier.