Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 131

[p. 723]

Charles Ducal
Gedichten

Rilke

Als er geen is die stilte zal worden
om bij mij te liggen onder de nacht,
een die volkomen in mij is gestorven
omdat zij altijd en nooit is verwacht,

waarom zijn mijn handen dan ouder
dan ieder gebaar van lichaam en bloed?
Waarom heb ik mij volgehouden
binnen vier muren als gij niet vermoedt

dat de afwezigheid woord moet worden
om bij u te zijn in het uiterst gemis?
Ach, wij zijn door liefde bedorven.
De dood komt gewis.

[p. 724]

Narcissus

Hij liep. Iemand schreef dat hij liep.
Toen hij het water bereikte om er zich
voor de laatste keer te bewonderen
was het, terwijl hij viel en zonk,
toch een troost dat hij ook werd bewonderd
door iemand die schreef dat hij viel en verdronk.

Stiekem kroop hij aan de overkant uit het water.
Zijn kleren waren gelukkig nog droog.
Door niemand gevolgd
liep hij zich snel uit het oog.