Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 130

[p. 551]

[1985/8]

Mark Insingel
Gedichten

Als ze me niet graag zien komen
zullen ze het merken.
Als je 't ze laat merken
zien ze je al zeker niet graag komen.
Zouden ze me anders graag zien komen?
Ze zien je komen en ze denken:
hij denkt we zien hem niet graag komen;
en jij denkt: ze zien me niet graag komen -
en jij merkt het en zij merken het.

En als ik hen nu niet graag zie komen?

[p. 552]

 

Alles is toegedekt en

 

 

 

alle roerselen worden

 

in kaart gebracht:

 

sneeuw is hysterisch.

 

 

 

Tot me dringt het door

 

tot ik ervan doordrongen

 

ben tot op mijn vel:

 

 

 

het is een verklikker.

[p. 553]

 

Binnen redelijke perken

 

groeit het gras weldadig.

 

Ga je in de werkelijkheid stilstaan:

 

daar gaat je verbeelding haar te buiten.

 

 

 

Op je rug gaan liggen spreidt de hemel,

 

zo wordt overzichtelijk uitbundig.

 

(Je beperkte blik is nog genadig:

 

slechts daar waar je aarzelt groeit het gras.)

[p. 554]

 

Schoonheid is een vorm van

 

vrijheid: verplichting

 

tot vliegen.

 

Vogelvrij

 

te zijn is een vorm van

 

gevaar die opwindend als

 

schoonheid is.

 

Neerstrijken

 

is als gebaar van buigen

 

voor het onafwendbare

 

de schoonheid van het tragisch

 

ogenblik.

 

De pogingen

 

van de gevangen vogels

 

zijn een bron van schoonheid.

 

 

 

Vrijheid blijft zolang ze

 

niet gebruikt wordt: schoonheid

 

is de bron die straalt, gestold.

[p. 555]

 

Als de oorzaak opgeheven wordt

 

wat dan met de gevolgen? (Alles

 

 

 

ondertussen gaat te water,

 

wordt zijn loop gelaten; later...) In

 

 

 

de nacht van het heldere inzicht

 

in de macht van de maneschijn. (Drachtig

 

 

 

worden, dulden: gul ge-

 

lachen, gal gespuwd, maar dragen.) Een

 

 

 

toonbeeld van redelijkheid

 

bespat en besmeurd door emoties. (Stevig

 

 

 

als een wankele drinker

 

en uiterlijk ook onbewogen.) Als

 

 

 

ik niet in de spiegel zie, zie ik

 

mezelf ook in de spiegel niet. (Een

 

 

 

vaandelvluchtige

 

bespat met hoongelach.) Als

 

 

 

ik maar het onmogelijke had gewild

 

had ik niet het gevaar gelopen dat het lukte. (Mooi

 

 

 

gevonden, afscheid nemen. Eerst

 

het nemen, afscheid mooi vinden.)