Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 130

[p. 480]

Stefaan van den Bremt
Gedichten^*

Spreek, beweeg, ding naar bestaan
Breek aan, buig en barst en klink
Na en vergeet te vergaan
Dans op het scherp van de tijd

of hink

Dicht ik, Muze, nu de mazen
Van goedkopere extasen
De Sirene, vroeg of laat
Zal me het uur U inblazen

Als het doek opgaat op straat
Als in kennelijke staat
Van nuchterheid het licht lokazen
In de verf zet die verraadt

Als de muurbloem naar de wenker
De geliefde naar de krenker
Wil de heer weg van de hoer
De madonna van de schenker

* Uit de bundel Zwermcel

[p. 481]

 

Tussen jouw regels zoek in jouw zoekspel

 

Ben ik. Spreek van mooi weer: ik loei, snel

 

Naar je schuilbeeldspraak! Ik ben geen afgodin

 

Die zingt, met vogellijf: ik ben een toestel

 

 

 

Ik zing geen zang, ik ben geen zeemeermin

 

En van een Griekse rots beviel ik niet, zomin

 

Als van de Loreley. Maar in dit carrousel

 

Van mythen draai ik dol: je eigen zin

 

 

 

Je eigen waan, je eigenwaanzinnige zin

Sirenen loeien... Sta me bij
Ik zie het diep en dat ik duizel
Ik kies bij hoog bij laag getij
Zee. En mijn binnenzee ben jij

Ik zie het diep en dat ik duizel
Van 't grondeloze dat te gruizel
Slaat wie dit diep, zo nabij
Wil peilen, van het ijl gesuizel

Als ik het ruim waarin wij rijmen
Ontdek in jouw nauw, het geheime

[p. 482]

 

Huil, Sirene. Orpheus

 

Zing. 'k Gooi munt of kruis

 

Tussen akkoord en wanklank

 

Tussen de klip en thuis

Wie huilt? Wie zingt
Jij? Ik? Als springt
In wanklank 't akkoord
Wie jankt? Die zinkt

Al pleeg ik een inbreuk
Al lijden we schipbreuk
Ik reis in roes en ruis
Met lijfeigen zinspreuk