Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 129

[p. 725]

Dietsche Warande en Belfort 129ste jaargang nummer 10 december 1984

Hubert van Herreweghen
Kwatrijnen

Kalf

Kalf in 't lommer van de stal,
uw zwart oog dat draait en vraagt
wordt een nachtelijk heelal
waarin een melkweg vlaagt.

Liefde

't Is altijd kalverliefde, altijd
de stilte in dat oeverloos oog,
de nacht waarin ge afwezig zijt,
uw weerkeer in een regenboog.

Beven

Leven is beven, ik beef altijd,
voor de stilte en voor 't laweit,
voor die 't ene en 't andere zijt,
gij die mij nu likt, dan bijt.

Part

Ik, ik heb mijn part gehad,
en 'k zorg er stom genoeg voor dat
het dagelijks nog groter wordt,
van 't menselijk tekort.

[p. 726]

Kroeg

Nooit is genoeg.

Te veel is niet genoeg.

De wijn vermildert naar hij u verwildert.
Duikt gij voor 't leven in de kroeg,
bijzonder die verwording wordt
door iemand met verwondering geschilderd.

Gelag

Blijf. Gij moogt het hoofd op tafel leggen.
Blijf. Zolang gij zwijgt heb ik nog iets te zeggen.
Niet tegen u. Maar als gij er niet waart,
Was het 't geblaf en 't reutelen niet waard.

Emmaus

Er zijn herbergen waar ik kwam,
te voet, met de trein, met een bus,
tussen Oplombeek en Schiedam,
maar ik zoek die van Emmaüs.

Boom

Hoe heet de boom, ceder, cipres of pijn,
of wat wij denken dat 't zou zijn?
't Is wat het is, maar als ge 't weet,
weet gij niet wat 't zou moeten zijn.

[p. 727]

Ochtend

Wat laat ik weten aan de dag?
Ik, wat hij kraait, ik meld de vrede.
Ben ik oorlog? En toch, de trompet
van 't heden roept te wapen.

Heden

ga ik aan de slag.

Vonnis

Ik ben veroordeeld

en ik weet het.

De kar schokt naar de galg.

Wat deed ik?

Ik liet het doen. Had ik gekund,

'k vermeed het.

Maar 'k wil de beul niet lasteren.

Vergeet het.

Fazant

Hoe vrolijk is de dood,
en mooi, waar de fazant,
bruin, goud, een veertje rood,
te bloeden ligt op 't land.