Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 128

[p. 721]

Dietsche Warande en Belfort 128ste jaargang nummer 10 december 1983

Christine D'haen
Mythologie

Zij kroop, Pasiphae, naakt in het bouwsel dat
van hout en huiden Daedalus verzonnen had,
het duister smalle hol waarin zij languit hing,
de dijen opengespalkt boven de opening
waar haar het dolle dier doorboorde met zijn roede,
de blanke stier die zij waanzinnig om zijn woede
altijd begeerd had in de weiden vol dik gras,
die elke koe besprong maar blind voor vrouwen was.

Zij deed toen, Danae, de knieën open
gesmolten munten brandden haar geslacht,
drongen door 't ingewand metalen kracht;
zij lag steil achterover: nergens zag
gesperd het radeloos oog een man, een god,
goud balde in haar toegenepen strot
die stootte in 't niet de kreet van haar genot.

Poten omklemden toen haar, Leda's, flank
de bek kerfde haar tanden van elkaar
een zwaar onaards gevogelte op haar hart
prangde haar neer, haar liezen wrong
het geil opzij, iets ongehoords, onoorbaars
overmeesterend overmachtig drong
in 't weigerend lichaam, zij bestond niet meer
slechts pluimen, vlerken, vliezen, beestendwang.

Toen sliep zij, Io, naast haar priesterkleed,
plots toegesnoerd door dove wolkendamp
mond, longen; overrompelend klom
haar in de romp en zwol hij; zij greep niets
een god nochtans, die nu haar vlees herkneedt
tot een zoet koeielijf, door horzels dol
gefolterd, dravend naar de horizon.

[p. 722]

 

Zij baadde in nieuw lentewater toen,

 

Callisto; hij kwam strelend, kuste, wierf,

 

een meisje lijkend, Artemis; die vlocht

 

haar benen rond de hare, vlijde strak

 

haar borsten op haar borst, en drukte zacht

 

binnen in haar een zwellend warm geslacht.

 

Rechtop stond op haar arm de berenvacht,

 

zij vluchtte in 't bos, met pijlen achtervolgd,

 

gewond, en baarde haar een zoon, en stierf.

 

 

 

Met afgesneden tong kwol enkel stem

 

haar gorgel uit, vertweelingd waterdiep

 

waarin hij, haar geliefde, met zichzelve sliep.

 

Zij biedt, zelf weggeweend, die spiegel hem.

 

 

 

Hij openbaarde zich: na zulk gesmeek,

 

verbijsterend zelfontstoken lusttempeest

 

kernen en sterrenstelsels, wervel, schreeuw,

 

tot zij, Semele, schroeide in zijn feest.