Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 128

[p. 606]

Willem M. Roggeman
Stilleven

Je kijkt naar mij
als van op een oude foto,
alsof er een kreukje door je heen liep
en je nooit meer helemaal
glad was te strijken.
En in al wat je zegt is er
nergens sprake van woorden.

's Nachts is het net alsof
je oogleden gaan ritselen.
Zo wakkeren zij ongewild
telkens weer je verdriet aan.

Als een tere plant zit je achter het raam,
een beschermd bestaan achter glas.
Misschien lijkt het alles alleen maar zo.
Er bestaat geen handleiding die zegt
wat aan te vangen met zijn gevoelens.

Hier is alles als bij een thuiskomst,
een terugkeer, maar waar vandaan?
Er valt niets meer te verklaren.
Slapend word je niemand.

Nee, wat nooit geweest is
komt ook nooit meer terug.