Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 128

[p. 491]

Patricia Lasoen
Gedichten

De geheimzinnige oogleden van Madagaskar

Oogleden in literatuur
zijn er louter
om gesloten te worden
geloken soms
ook wel opgeslagen
of vroeger slechts bij dames
nu ook bij heren
geverfd.

Vaak - maar daar
schrijft men dan niet over -
worden ze
opgetild
met de knuisten gewreven
of uitgerokken
om een stofje
te verwijderen.

In barbaarsere tijden
(staat daar een datum op?)
werden ze bij wijze
van straf
ook wel afgeknipt
of opengespalkt
of dichtgenaaid.

[p. 492]

 

Je zou kunnen stellen

 

dat ze voornamelijk

 

een passieve rol vervullen

 

we kijken oogluikend

 

toe als iets verkeerd gaat

 

of we zien met

 

lede ogen hoe

 

door anderen geleden

 

wordt.

[p. 493]

De ontaarde oksel

Onachtzaam
lieten wij haar
achter in haar donkere holte.
Ongeschikt om aan het licht
te brengen
haalde zij geen prijzen
in erotische romans.

Door artsen grondig onderzocht
door mannen sporadisch bemind,
lieten wij haar jaren links liggen -
een last slechts voor onze kleren.

In betere tijden
mocht zij zelfgenoegzaam zweten
ondersteund door zachte sous-bras.

Tijdens de grote drooglegging
echter genadeloos onthaard
en tot droogblijven gedoemd:
een bedenkelijke emancipatie
door mannen bedacht
een mikpunt
een raakvlak van schuine blikken
in de reclame.

[p. 494]

De donkere buik van Damocles

Als klei soms
als kneedbaar deeg
als een donkere holte
een luik
dat genoegzaam
opent
en sluit
mijn buik.

Als een vlakte vroeger
een laagvlakte soms
een hard plateau
een rots
mijn trots
van weleer.

Als een boog
zo gespannen
voor het baren
zo hoog
zo gevangen
in zijn eigen vel
zo vol
als een ei
zo blij.

Door banden gekneld
gekneusd met geweld
geriemd en gesnoerd
zijn jeugd eeuwig gevloerd -

mijn complex mijn dilemma
(tussen mode en deugd)
naar de wind van mijn stemming
hangt hij zijn huik -
mijn buik.