Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 126

[p. 401]

Dietsche Warande en Belfort 126ste jaargang nummer 6 juli-augustus 1981

Anton van Wilderode / Venezia

1.
Terugkeer

Verzilverd zilt en schimmel. De balansen
van balustraden in onevenwicht.
Verpulverd boogschild van het bovenlicht
en scherven glas die in de sponning glanzen.

De gevels die in de kanalen dansen
gedoofd en met de vensterbrauwen dicht.
De deuren van bloot hout. Gezonken ligt
de gondel bij de steiger zonder kransen.

[p. 402]

2.
Plein

Ik loop vermoeid op het immense plein
gedachteloos en zonder één bedoeling
enkel met zon en wind zeewaarts in voeling
tussen de duiven die verzadigd zijn.

Rumoer ondefinieerbaar uit de sliet
van straatjes en versmallende kanalen,
twee klokken die elkaar intens herhalen
en geen verandering in het verschiet.

De voeten die gehoorzaam verder gaan
door welke wil bevolen en bewogen
het lichaam verder dragen, op mijn ogen
de blinddoek overdwars van het bestaan.

[p. 403]

3.
Interieur

Namiddag onder wolken, en gewelven.
De erker van oud goud. En schilderijen
met blauwe vergezichten en valleien
voor efemere engelen en elfen.

Gespiegeld stoot het licht van de kanalen
tegen de zoldering en op de wanden
en onberekenbaar aan alle kanten
vermenigvuldigd in kristallen schalen.

Een klok als onder water. Ritselingen
achter behang en deinende gordijnen.
En alle vormen zijn, voor zij verdwijnen,
slechts afdrukken van werkelijke dingen.

[p. 404]

4.
Een verbeelding

Venetië, verdriet. De vleugelslagen
een-twee, toe-open, van decemberdagen.

Gelijk juweeltjes sterlings rondgedragen
misschien zelfs vlokken jachtsneeuw op de kragen.

San Marco zonder goud. De duiven jagen
op voedsel in een kring van onbehagen.

Een gondel opendeks op drift geslagen
drijft naar lagunen van verzonken sagen.

Van overal de wind met zachte vlagen
als een verdriet vol ingehouden vragen.