Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 126

[p. 241]

Dietsche Warande en Belfort 126ste jaargang nummer 4 mei 1981

Christine D'haen / Roos

Prélude

Schaamte van zoovele vouwen, hoe zoude
wistet gij heden reeds al het ontbladeren
morgen, o roos, bij uw verouden
het blozen vermeerderen van uw aderen!

Uw blos, o roos, het wederbeeld
van die mij steeg naar keel en wang,
onthullend wat tot nu verheeld:
hartstochtlijkheid en tegendwang.

Eenmaal ontplooid, o roos, verwacht
geen wederkeer: diep in den nacht
blijft heel uw hart ontbloot, en slaat uw geur
mij tegen aan de kamerdeur.

Uw lippen willen alles, roos, verkonden,
en ik moet zwijgende de mijne sluiten;
alles verzwijgt gij woordloos met uw monden,
al het verborgene wil ik uiten, uiten.

Eén feil, o roos, een zeer geheime
vergun mij voor mijn stil vervoeren:
zij vinden slechts die u bezoeken
volmaaktheid in uw omslagdoeken.

Uw lippen wil ik pletten tusschen tanden,
u eten en uw geurig vleesch aanranden,
dat zoeter is naarmate witter,
het witte zoet, het roode bitter.

[p. 242]

 

Vervulling overstelpend, volte

 

van onverwoordbaarheid, geheel

 

uw lichaam ligt met rond en holten

 

onthullend nauwlijks uw teveel.

 

 

 

Menschelijker dan andere bloemen

 

omdat gij met meerdere lippen zwijgt:

 

vegetaler ik door u niet te noemen.

 

 

 

Uw zilveren floers op purperlak

 

Uw grein van fijne maas en twijn

 

Uw ongefronst geglimd fustein

 

Uw gouden huive en paarlen jak.

 

 

 

Gij uw gedorend halsje buigt

 

door uw extremen overstelpt

 

Gij bergt uw fonklende overmoed

 

deemoedig in uw bottelzoet.

 

 

 

Verbrand van regen is uw blad

 

verrot uw kleedsel en verdord uw hart

 

de storm vermorzelde u met overmacht

 

geen letsel hebt gijzelf u toegebracht.

 

 

 

Orgasme o roos binnen zoovele lippen

 

verborgen betooverd tot zooveel droom

 

van zoovele oogleden slapend geloken

 

met tranen bepareld hun zachtste zoom.

[p. 243]

Het gedicht

Orgasme o roos binnen zoovele lippen
door zoovele kelen verzwegen kreet
Eén woord
altijd al onhoorbaar te lezen, labialen
vloeiend van uw petalen boord

Oud nu weet ik het ongesproken
onspreekbaar in talen:
textielen, vleezen, vegetale
Parend mij aan uw gulden pulver
midden uw slapenden mond geborgen
menigvuldiger leden gebogen
om meerdere extremen
met dichter onverbrekelijk verbond

Orlando Furioso van lust in keetnen
zelfgesmede, zachte, metalen
zwijgzaam nopend tot spreken:
geluid uit uw volstrekte stilte
tong, tanden, strot en longen
alles verkondt
Uit uw volkomenheid o roode ronde
welt juichen op nooit meer te stelpen
geboorte nimmer voltooid ontstond

Scharlaken dons op zilveren floers
uw ongefronst geglimd fustein
uw porceleinen oorschelp helt
uw zwellend vochte lipje toe
uw glad gewelfde buik en borst
uw grein van fijne maas en twijn

Opener steeds uw lichaam ademt
rakend uw huid het trillend al
bitterder wond
bij uw plots onweerhoudbaar pralend
blind en brandend totaal ontbladeren.