Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 123

[p. 662]

Joris Denoo / Van azuur tot egaal

I

de blauwe liefde van Marc Chagall indachtig
(daarom niet minder intens,
zelfs eerder infraroodaardig)
zie ik je het liefst gesitueerd
in een witrussisch schijnsel van blauw.

II

In acht genomen het blauwe schijnsel van ijs,
de weerschijn van de onwil tot kleur,
(het zwart-witte schaakbord / afwezigheid
van kleur. Spelers: de sneeuwwitte dood
contra een kalkwitte adem)
let wel: slechts een weerschijnsel,
zie ik vooralsnog kans een egaal kontrakt
tot verder voortbewegen af te sluiten.

III

Niets pijnlijker dan de plotse lichtinval.
Niets heftiger dan het vermoeiende egaal,
van azuur tot zwart evoluerend.
Wat daarbuiten is gesitueerd valt te boekstaven
onder de voogdij chemie. Ik bedoel:
mijn daltonistisch geloof ligt welbepaald ingebed
tussen de slagbomen Azuur en Zwart.
Vandaar: ik wik en schik, pas mij aan.