Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 121

[p. 656]

Luuk Gruwez / Frédéric, grafschrift voor een astmaticus

je was te vroeg oud, Frédéric,
met de milde kreupele binnenin je adem,
met de waterschaarste binnenin je stem,
met de heel geheime liefdes uit een lang vervlogen eeuw,
met de stilte als kosteloze bruid in een windstil paleis,
met de stilte als litteken van gemis,
met de stilte nog stiller onder andermans woorden.

je was te vroeg oud, Frédéric,
jij, slippedrager van hun schaduw,
en van de schaduw van hun schaduw,
en met de schaduw van hùn schaduw
als lijfwacht voor jouw eenzaamheid.

soms, op een dag als deze,
deel ik met jou dat schamel vermoeden
als was de Dood een wijdvermaarde bloementuin,
slechts toegankelijk op vreemde uren,
slechts bestemd voor vreemde genoegens.

maar vooral,
nu ik me jou herinner
in het mistig voorgeborchte van herinnering,
waar wilde dromen op de vlucht slaan
als pas gestorven spoken,
vraag ik, of je nooit,
tezeer door deze wereld bezeerd,
het heimwee hebt gekoesterd naar de Dood,
de vroegste van alle moeders,
waarvan jij het oudste weeskind was.