Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 120

[p. 481]

Dietsche Warande en Belfort 120ste jaargang nummer 7 september 1975

Pieter G. Buckinx / Drie gedichten

De kathedraal

bij een doek van Hélène Riedel

Langs het vlambloemengoud
van de kathedraal
klimt de wierookgeur
loodrecht omhoog
naar de hemelse gewelven.

Keizers en koningen,
heiligen en profeten
vereenzamen hier
in de vermoeide luister
der brandglasramen.

Maar uit het roestgoud der spelonken
en uit de duistre tomben van de tijd,
waarin wij onze spijt verbergen,
breekt telkens weer opnieuw
de goddelijke gloed der eeuwigheid.

[p. 482]

Veertig jaar geleden

voor René Verbeeck

Weer zitten wij bij het raam
starend naar de stilte.
Een vogel scheert voorbij
en zweeft dan neerwaarts
op het kantwerk in het dal.
Gij zegt: ‘Ardennen in kristal gevat...
ik dwaal van wonder uit in wonder.’

Mijn vrouw kijkt naar uw vrouw
die als beschaamd de handen spreidt
over de bloei van haar schoot.
De stilte duurt bijna een eeuwigheid.

Weten dat niets vergaat,
geloven in het wonder
van de kiemstok en het zaad.

Hinden en zwaluwen kunnen niet zo zacht zijn
als vrouwen in de najaarsavond
en zo vol tederheid en glanzend van gebeden.

O deze troostwijn
veertig jaar geleden.

[p. 483]

Weer word ik wakker

Weer word ik wakker
in de hangmat van het voorjaar
onder de perzikboom.

Weer word ik wakker
in de bloesem op uw huid
van brons.

Weer word ik wakker
in de vlinderbloesems van fluweel
waarin ik de brandnetels in mijn gebeente
en de kei in mijn keel
op het wonder van uw schouder
vergeet.

Ik ben een vlinder
op de bloesems van het voorjaar.

Leg het uurwerk stil,
laat mij blijven wonen
in uw weelde.