Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 120

[p. 81]

Dietsche Warande en Belfort 120ste jaargang nummer 2 februari 1975

Pieter G. Buckinckx / Gedichten

Voorjaar te Dilbeek

voor Luc Indestege

Volkomen zorgeloos, zo sta ik hier
met naakte borst de moestuin om te spitten.
Soms steun ik even op de kromme spade
en kijk dan met mijn winterogen
naar de voorjaarsbloemen en de vogels
op het gras, of naar het zalig grazen
van de paarden in de boomgaard.

Ik vond vanochtend in de meidoornhaag
een merelnest, dank zij mijn hond
die het al eerder wist.
Hier vaart geen mist,
hier schuurt geen nevelschip voorbij.

Straks drinken wij, mijn vrouw en ik,
in het aloude eethuis
bij de Wolsemhoeve een koel glas bier
en eten er het karig brood
dat eens de pelgrims aten.
Wij praten zacht en zonder spijt
over de zomers die verstorven zijn.

De zon klimt in een vogelvlerk
boven de Brabantse akkers
en deemstert weg voorbij de heuvelkam
waarop de bloemen en de planten
zich avondlijk verbergen
in hun zwijgzaamheid.

De voorjaarsgeur smelt op mijn lippen.
Ik proef de wijnsmaak van de eeuwigheid.

[p. 82]

Belofte aan Lucienne

Met het geduld van een engel
wacht de dood aan het voeteneind
van het bed.

De bloemen van de geliefden,
de klaprozen en gladiolen
geuren op het balkon
bij het open raam.
Hun geur versmelt
met de geur van uw lichaam.

Binnen uw aangezicht,
tussen hemel en aarde
in het licht van de sneeuwkandelaar
brandt nog de zomergloed van uw ogen
die ik vereeuwigen moet
in de kramp van dit gedicht.

Gij zegt: ik weet dat ook de pijn
en het verderf
de tekens van de blijdschap zijn
waarin ik sterf.