Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 111

[p. 362]

Ferdinand Vercnocke
Gedaanten

Eeuwen- en eeuwenlang
leed ik aardse dwang
en ik was steen,
oergebergte doof en blind
naakt in weer en wind.

In 't schuren van de regen
leerde ik lenig bewegen
en ik werd water;
in roekeloze val
schoot ik naar het dal.

Terwijl ik ruisend zong
greep de winter mijn sprong
en ik werd ijs,
wit in 't besneewde gras
een sarcofaag van glas.

De zon in het dal
schitterde in mijn kristal
en ik werd vuur:
ik danste in open overmoed,
ontstak de wereld met mijn gloed.

Alles verslond ik, woud en steen,
ik was een vlam van top tot teen
en ik werd as...
En ik doolde doof en blind
haveloos in weer en wind.