Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 110

[p. 429]

Herman de Coninck
Gedichten

1

O, ik weet het niet,
maar besta, wees mooi,
zeg iets, zeg: kijk, een vogel,
en leer me de vogel zien.
Zeg: het leven is een brood
om in te bijten en de appels zien rood
van plezier, en nog, en nog van alles, zeg iets.
Leer me huilen en als ik huil
leer me zeggen: het is niets.

2

Nevel is 't niet meer voorbijgaan
van iets moois dat al volbracht is.
Nevel is gelukkig haast niet meer bestaan,
niet meer moeten
en nog even mogen.
Je was lang gebleven.
Nevel is even
daarna.
Ik zie haast nog je ogen.
Nevel is: nog bijna.

[p. 430]

3
Na een afscheid

Dit is gemis:
lang
kijken naar de zon
die ondergegaan is.

4

wolken
zijn doeken voor het bloeden
van de zon, de
schemering
is een trage
behandeling
van een grage
wonde.

5
Ballerina

Gebaar voor gebaar reikt
ze haar lichaam over aan haar dromen
en telkens wordt ze meer
dan ze was en telkens reikt ze weer.

6

Mijn geluk zijn zeven
vogels die lang
weggevlogen zijn.
Ik ben het nest.

[p. 431]

7
Zwaan

er drijft een zwaan
de oevers trekken het water
strak aan
zodat het niets verraadt
van zijn diepste vissen en wieren
als een beschaafd gelaat
en niets geschiedt
er drijft een zwaan
en ze weet het niet.