Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 109

[p. 383]

[1964/6]

Maurice Roelants
Dood van een bosduif

O borst der bosduif, blauw en zwart gemordoreerd,
er lekt een druppel bloed uit een verborgen wonde,
uw oog is vol verwijt, een parel is bezeerd,
een gorgel gulpt en zwelt, een hartslag is geschonden.

Waarom gij mij ontbindt? Ik leefde bij een bos;
er blijven, diep verholen, duif bij bosduif koeren
in mijn ontredderd hart. Bedaar hart, breek niet los,
het staat de bosduif goed, gewond zich niet te roeren.

Hoe ligt tussen uw einde en mij dat vreemd verband?
Boven uw zwak gekir zingt ongestoord een lijster.
Wat weegt ons hart, wat weegt een bosduif op de hand?
Ik loop in 't aardspoor, Gods en de eigen sporen bijster.