Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 107

[p. 305]

[1962/5]

Pieter G. Buckinx
Blinde negerknaap

Hij trad naar mij toe en vroeg: laat mij u aanraken.

Terwijl zijn handen, glanzend ebbenhout,
over mijn aangezicht gleden,
dacht hij wellicht:
- Mijn wereld blijft gesloten voor uw licht,
maar ik herken de slapen
wanneer mijn vingers tastend
over uw voorhoofd dwalen,
en wat ik raad is warmer dan het licht.

De vlambloemenstruik zal ik nimmer zien,
noch de koele maan waarover gij spraakt,
maar uw voorhoofd dat ik heb aangeraakt
met de dorstige aders der zorgen
en de blinde traan van verdriet
onder de dunne wimpers, diep
in het grensgebied van de morgen,
vergeten mijn vingers niet.