Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 107

[p. 1]

[1962/1]

Hubert van Herreweghen
Drie gedichten

Boer

Tam tam tamme avondklok rimpelt de gele lucht
tot in de praehistorie het gehucht
trager dan koeien traag biddend bij het herkauwen
slaapwandelend de handen op de rug gevouwen
de knotwilg in de wind beweegt de tronk
klompen met wortels waakt de boer zijn honk
een bast begin van bladeren nerven aderen
hars krachtig sap van grond en vaderen
mosgroen de noordzijde naar 't oosten krom
kabouters in de holte van zijn ouderdom
ogen zo scherp en blind gewarige hond
goed droeve wolf een halmspriet in de mond
diep in het hoofd gonst een gedachte in gang
wiegt hem Methusalem een leven lang
op maat van maan en cirkel van 't seizoen
altijd van her eeuwigheid is vandoen.

[p. 2]

Grafmaker

Een grafmaker een oude
krukkige man die strompelt
twee boompjes op zijn schouder
en door de tanden mompelt
de poten zal ik planten
straks lig ik zelf er onder
bij vrienden en verwanten
vals rood vanavond donder
spade blinkend van graven
delven zwaarder na jaren
twee kuilen voor van avond
boeren die jonger waren
dezelfde spa zal linden
op deze grond doen wassen
vreemdelingen en vrienden
onder marmer en grassen
mijn hoofd begint te draaien
nu even rusten, hijgen,
hier zullen takken waaien
waarin mijn sap zal stijgen.

[p. 3]

Meisje

Een meisje op de sterfdag Ons Heren,
Goe-Vrijdag, die knielt voor het kruis
en kust, en het kussen moet leren
aan die bloedende wonden kuis
en die kust de handen en voeten
genageld op 't hout en gestrekt
en de zijde en zij zucht haar groeten
en zij wankelt recht en vertrekt -
een meisje op de sterfdag Ons Heren,
Goe-Vrijdag, die knielt voor het kruis
is een zwarte non in haar kleren
en gaat als een dode naar huis;
daar zal ze met Pasen verrijzen
met de zon en ik hoor haar al
het zilver van de morgen prijzen
en haar lach is een waterval
en water is een meisje, stromend
door grotte' en over keien klaar
wisslend als water wild of dromend
het leven kleurt en wisselt haar;
zie, anders wiegelt zij bij 't vieren
van Gods geboorte naar de kerk,
zie, anders voedert ze de dieren
anders slaat ze de hand aan 't werk
en anders weent ze op allerzielen
en anders danst ze op karnaval
en anders loopt ze op hoge hielen
en anders als zij baren zal.
En ik, op de sterfdag Ons Heren
die een meisje volg naar het koor
moet mij tegen 't water verweren
dat ik diep in mijn grotten hoor.