Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 105

[p. 648]

Mark Staels
Najaar

Een rijpe najaarsdag, een goud-omrande
gelijk een oud gedenkschrift, goud op sneê,
dat zachtjes glanst tussen verschoten banden;
men streelt zijn rug, maar niemand neemt het mee.

Want wat in 't boek staat wenst men niet te lezen -
nutteloze praal van goud en perkament -
het later tijdsverloop heeft uitgewezen
hoe overbodig was dit testament.

Dit is een tijd van overgang, van glijden,
't een reeds ontglipt, een ander te verbeiden:
of 't schuine licht soms nog een top onthult,

een nieuwe top om steiler naar te stijgen.
Maar feniks moet hij zijn die hem zal krijgen
en met een koeler licht zijn ogen vult.