Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 101



[pagina 449]
Anton van Wilderode Luchtreis Na de bomen, de torennaalden bleven de wolken het langst. Zij lagen doodstil van angst tot wij hen achterhaalden, dan vlogen zij pijlsnel voort plotseling haastig beraden, met scherven landschap geladen met vlokken zonlicht aan boord. Vleugels van wit metaal, slaapstem uit vier motoren, draagt mij vliegt mij verloren die mij hebt afgehaald. Aarde verzadiging brood blijft voor een etmaal beneden dat ik u eens mag vergeten eens in de hemel genood. Woorden, verloren spel dat men op aarde moet spelen horen en mededelen, luistert naar mijn bevel: woorden ligt in mij stil dromen en mededeling gesprekken van de verveling zwijgt in mij, want ik wil
[pagina 450]
ogen en oren dicht lichaamloos en ontheven door het wit van de eter zweven en de ziel vol evenwicht. Wolken sluiten mij in wedergekeerd uit de hoge. Wereld, naar mij gezogen, wolken zijn uw begin.