Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 95

[p. 1]

[1950/1]

Anton van Duinkerken
Zekerheid op Kerstmis

Geboorte van den Zoon van God,
Geen peinzen put het wonder uit,
Waardoor gij ons onzeker lot
In deze zekerheid besluit:

Wij werden oog in oog herkend
Bij 't breken van den schaamlen tijd,
Waarin de ziel zich nimmer went
Aan afscheids onafscheidelijkheid.

De schepping houdt ons hart omringd
Met schoonheid en elk levensuur
Is ijdel, dat niet smekend zingt
Om onafbrekelijken duur.

Uit Eva's diepe moederschuld
Geboren dragers van den dood,
Gevoelen wij ons ongeduld
Door elk verzadigdzijn vergroot.

Doch ziet Maria's Kind ons aan,
Dan krijgt de ontroering dieper zin:
Een Eersteling is voorgegaan
Naar schoonheids Allereerst Begin.

Geroepen volgen wij de stem,
Die vrede voor ons hartzeer smeekt.
O, zekerheid van Bethlehem,
De tijd is vol; het uurglas breekt!

De schepping, uit haar barensnood
Van talloosjarig leed bevrijd,
- Niet langer spiegel van den dood, -
Wordt bloesem onzer eeuwigheid.