Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 94

[p. 1]

Felix Timmermans
Twee gedichten

I
Aan de muziek

O Schoonheid, die wij niet verstaan
en toch zo gaarne ondergaan,
wanneer uw reine klanken
in ingewikkeld' harmonie
of met een simple melodie
omheen de zielen ranken.

Er is geen woord, er is geen beeld
geen kleur, die hier een rol in speelt,
geen uitspraak van gedachten;
het zijn slechts klanken, pure geest
ontbloeiend tot een rhythmisch feest,
waarheen wij allen trachten.

G'ontvlamt de ziel en lest de smart
van 't op en neergaand mensenhart,
verlicht en doet weer hopen;
gij balsemt ons verzeerd gemoed,
bij U wordt alles rein en goed
zo dat de tranen lopen.

O Schoonheid, die wij niet verstaan,
laat ons in uw genade staan
en luistrend U bedanken!
O Dauw en vuur in klank gehuld,
die ons met zaligheid vervult!
Muziek is God in klanken.

[p. 2]

II
Regen

Een regenluim.
Een purpren pruim,
die donzig over haar gespannen volte,
met hier en daar een diamant
van regen op haar ronden rand
in koele bladerholte
te dromen hangt.
De regen hoort of ziet men niet
en toch is er zijn teder lied,
fijn op het palmblad van mijn hand.
God zij bedankt!

(Uit de nalatenschap, ongebundeld.)