Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1941

[p. 631]

Van adellijken bloede
door Albe

I
Ik ben een kind van licht en deemster...

Ik ben een kind van licht en deemster, schaûw en schimme,
en weet hoe zwaar de avond door de heesters hijgt,
zoodat uw toover, Heer des nachs, mijn ziel doorzwijgt
wijl toch mijn oogen heller dan uw sterren glimmen.

Een teere twijg in bloeiwee rilt en wulpsche winden
verraden aan mijn moe gehoor dit aardsch geluid;
nog wacht mijn onverzade lust op laten buit
al raakt dit hoofd reeds de adem van d'eenen Beminde.

Doof in dees kruin der avondkevers 't broeiig brommen
en vangt de zwoelt' der zinnen in een zoelen dauw;
al was ik, als het deemster 't licht, uw klaarte rouw,
dees avond waart Gij zon en in mijn schaûw verglommen.

[p. 632]

II
Ontbind deemoedig uwe haren, vrouw

Ontbind deemoedig uwe haren, vrouw,
en neig het hart naar 't vallen uwer tranen,
die aan uw oog als fonkelzware dauw
den stroeven weerschijn breken van uw wanen.

Gij zijt als 't hart der bloemen, vrouw, een zoet
geheim ter rijpe omkelkte binnenzijde,
en om de aromen van uw vluchtig bloed
van dolle daas en wufte wesp te mijden.

Gij zijt uw schoon als trotsche tooi bewust
en schier onsterflijk leeft gij uw seizoenen;
ach, bloeien is geen ongerepte rust
en winde' en zon zult gij vergeefs verzoenen.

Verzacht het veeren van uw hoogen tred
en wees geen stuifmeel op de lauwe winden,
o vrouw, als balsem in de bloem gezet
voor wie den alsem in hun teugen vinden.