Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1941

[p. 416]

Driekoningen
door Paul Walkiers

Zij wisten niets van dezen tocht
noch waar zij zouden landen,
maar toen hun oog de sterre zocht
lag glans over hun handen.
Zoo stil was nooit een karavaan,
zoo in zichzelf gezonken,
want ieder uur trad zingend aan;
de gouden mantels blonken.
Hun ziel stond wijd, hun oogen groot,
de ster gleed naar beneden.
Hun mantels hebben zij gespreid
alvorens in te treden.
Zij zagen thans... en wisten dat
ZIJN roep door héél hun leven
nabij en ver geklonken had
en hen tot hier gedreven.
Dan zijn ze zwijgend opgestaan
en droomend naar hun land gegaan...