Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1940

[p. 645]

Fruitpakje voor den soldaat

Dit is het laatste pakje ‘belle-fleuren’
dat z'in wat wit papier aan hem verzendt.
Zij vreesde dat, te rijp, ze zouden scheuren,
daar ze van elke vrucht het tijdstip kent.

Zij weet dat dit zijn hart zal raken
en steekt een briefje midden 't glanzend fruit.
Zij hoopt ‘dat het hem best mag smaken’
en weet wat zulke wensch voor hem beduidt.

Zij schrijft hem van de rijpe ‘belle-fleuren’
dat gansch de hoop hiermede is opgeraakt
doch dat heur haren zwaar naar appels geuren
en dat zijzelf als ‘belle-fleur’ nu blaakt.

bert peleman.

Lente 1940.