Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1936

[p. 321]

[1936/5]

Gebenedijd zijt gij

In Hare moede ogen
was geen glans van wee,
maar dieper boog het hoofd
der zwaar bloeiende orchidee

beschouwend aan haar zelf,
omgeurd van innigheid,
de halm die huivrend wiegt
een bloei onsterflikheid.

De stralende overvloed
der zon gloeide in de schaal
Harer zware kroon
van zeer zuiver opaal,

en van Haar maagdom
ongerept gebenedijd
was de bloesem
een teedre Oneindigheid.

albe.