Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1936

[p. 307]

Jij pinkstren...

Jij Pinkstren van mijn zomer,
Jij zomer van mijn hart, -
Waarom voor mij verloren
In onbereikbre vert,
Zoodat mijn hart in angsten
Je stem niet meer verneemt:
Waarom zoo ver mijn armen,
Zoo lang mijn oogen vreemd?

Veel diepe, donkre waatren
Ons scheiden waar wij staan,
Waarover nergens bruggen
De stoute bogen slaan, -
Geen uitgebolde zeilen
Zich wagen in 't getij.
Veel lange, lange mijlen
Weerhouden je van mij.

Maar boven 't diep dier waatren
En 't overdonkerd land,
Staan wankelloos de sterren
In nachts domein geplant,
En langs die straat der sterren
Stuur 'k wenschen en gebêen
Naar 't land van mijn verlangen,
Naar liefdes haven heen.

Keer in mijn arm weeromme,
Met al wat bloeit en zingt
En 't zoet geweld der zonne,
Dat storm en sneeuw doordringt.
De blijdschap van mijn leven
Ligt diep in mij verstard.
Kom, Pinkstren van mijn zomer,
Kom, zomer van mijn hart.

Felix rutten.